Rosół w literaturze dziewiętnastoletniej był wymieniany wśród zup prawdziwie polskich.I teraz jest pytanie czy był polski czy przyjechał do nas z Francji? Nie mi to oceniać.W moim doświadczeniu z gotowanie rosołu od 20 lat też dużo się wydarzyło i zmieniło.Na początku myślałam że to magia bo mama do rosołu dodawała przypieczoną cebulkę na smak i kolor. Póżniej odkryłam że Ćwierczakiewiczówna gotowała mięso i zamiast odszumować to wylewała wodę,płukała mięso i znowu gotowała.Czyli znowu magia bo wywar wychodzi idealnie przezroczysty.Po latach kolejna magia czyi dodawanie czosnku,imbiru i kurkumy.A teraz jeszcze dowiaduję się aby dodać łyżkę octu winnego aby wydobyć większy smak z kości i mięsa.Oczywiście ile gospodyń tyle przepisów i myczków w gotowaniu ale jeżeli chcesz spróbować rosół który dopracowuje od 20 lat to oto przepis.I myślę że na dzień dzisiejszy jest petarda ale czy nie zmienię zdania lub nie odkryję czegoś nowego za kilka lat no nie wiem???
Składniki:
500 g wołowiny rosołowej
1 porcja rosołowa z kurczaka lub indyka
2 marchewki
1 por
1 pietruszka
1/2 selera
1 cebulka przypieczona
kawałeczek kurkumy świeżej
kawałek imbiru świeżego
liście laurowe
ziele angielskie
kilka ziaren pieprzu
4-6 ząbków czosnku
sól,pieprz
1 łyżka octu z białego winna
Mięso zalewam zimną wodą i gotuje aż wydzielą się szumowiny.Wtedy wylewam wodę ,mięso płukam i znowu zalewam zimną wodą.Ponownie zagotowuję i dodaję łyżkę octu i warzywa i przyprawy.Proponuję imbir i kurkumę dopasować do tego jak lubisz pikantny smak zup.Wywar troszkę solę i marchewkę gotuję tak około 15-20 minut i wyjmuję aby nie była rozgotowana bo pózniej ją dodaję do rosołu.Rosół gotuję minimum 6 godzin.Tutaj nie idziemy na skróty bo ma być esencjonalny i przepełniony smakami.
Komentarze
Prześlij komentarz